تارقالی

تار قالی اش ز گاف و پود آن از لاف بود
دار قالی نیز برپا گشته از اجحاف بود

ناگهان سر می رسید و کاروانی از دروغ
حاصل لفاظی این دائما حراف بود

واژگان واژگونش معنی آی مضمر نداشت
داوری چون با خرد افتاد و او صراف بود

چار سالی بود کشور فارغ از بند دروغ
چار سالی بود در دکان ما انصاف بود

غلتک مردم دو بار از دار و قالی برگذشت
باز آمد، گوییا دو زاری اش ناصاف بود

رای مردم را نمی شد چون که هاپولی کند
پرسه ها می زد درون خویشتن، علاف بود

کاش کشور بود آسوده ز دشمن کام ها
کاش شهرم ایمن از محمود قالی باف بود